يك كارشناس تغذيه اظهار داشت: وجود ويتامين C موجود در انار در كم خوني و فقرآهن و پيشگيري از ابتلا به سرماخوردگي كه در فصل پاييز افزايش مي‌يابد، موثر است. 
يوسف نقيايي كارشناس تغذيه در گفت وگو با خبرنگار بهداشت و درمان خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) منطقه يزد، گفت:‌ ارزش غذايي در صد گرم ميوه انار، حاوي 60 كيلو كالري انرژي،1 گرم پروتئين، 1گرم چربي،260ميلي گرم پتاسيم است كه پتاسيم از عناصري است كه براي پيشگيري از ناراحتي‌هاي قلبي عروقي توصيه مي‌شود.

وي با اشاره به 5 ميلي گرم آهن موجود در انار گفت: اين مقدار آهن در خون سازي و پيشگيري از فقر آهن و كم خوني موثر است.

اين كارشناس تغذيه يادآور شد: انار داراي ويتامين‌هاي گروه B است كه عمدتا اين ويتامين‌ها در واكنش شيميايي ضروري بدن نقش دارند، همچنين ويتامين B1 كه در پيشگيري از ناراحتي عصبي موثر است.

نقيايي با بيان اين كه خوردن انار با هسته براي افرادي كه ناراحتي گوارشي ندارند، توصيه مي‌شود، گفت: از موادي كه در انار حائز اهميت است، وجود مواد پلي فنوليك، آنتي سيامين، اسيدالاژيك كه جزء رنگدانه‌هاي موجود در انار بوده و در جلوگيري از سرطان سينه و پروستات نقش به سزايي دارد.

وي افزود: انار در بهبود تصلب شرايين، ‌پيشگيري از آلزايمر و كاهش فشار خون، كلسترول و درمان كم خوني نقش به سزايي دارد.

وي گفت: ‌آنتي اكسيدان موجود در انار سه برابر چاي سبز است كه نشان از اهميت انار در پيشگيري از بيماري‌هاي قلبي عروقي دارد.

نقيايي يادآور شد: انار در جلوگيري از پوكي استخوان در بعد از يائسگي نقش مهمي داشته و مصرف آن براي زنان سالمند توصيه مي‌شود.

وي در پايان خاطرنشان كرد: ‌اخيرا با تكنولوژي‌هاي جديد، از هسته انار روغني استخراج مي‌شود كه اثرات بسيار مفيدي در بدن داشته و حاوي امگا 3 و اسيد چرب اشباع نشده بوده و مانع از ابتلا به بيماري‌هاي قلبي و عروقي مي‌شود.

دانشمندان اعلام کردند که پدیده گریه کردن که منحصر به انسان است وقتی شکل می گیرد که احساسات بر ما غلبه کرده است و پیش از زبان از آن به عنوان ابزاری برای ارتباط برقرار کردن درباره احساسات خود استفاده می کنیم. مایکل تریمبل استاد عصب شناسی اظهار داشت که ممکن است در مسیر زندگی ما زمانهایی بوده باشد که اشک معنای فراتر از کارکرد بیومکانیکی خود یعنی مرطوب نگاه داشتن کره چشم به خود می گیرد. وی در کتاب جدید که با عنوان "چرا انسانها می خواهند گریه کنند" توسط انتشارات دانشگاه آکسفورد منتشر شده به راز علت اشک ریختن درگونه انسانها به عنوان تنها گونه ای که در زمان غم و اندوه اشک می ریزد اشاره کرده است. براساس اظهارات ناشر، این اثر ارائه کننده بحثی وسیع از گریه کردن احساسی انسان است. از نظر زیست شناسی، اشک برای مرطوب نگاه داشتن کره چشم ضروری است، اشکها دربرگیرنده پروتئینها و دیگر موادی هستند که آنها را سالم و دور از عفونت نگاه می دارد. در سایر حیوانات نیز اشک همین کارکرد را دارد اما گریه کردن در انسانها یک معنای مهمتر و جدیدی دارد. ما می توانیم از سر شوق و خشم و دامنه وسیعی از احساسات دیگر اشک بریزیم اما متداول ترین شکل اشک ریختن احساس ناراحتی و اندوه است. تریمبل از موسسه عصب شناسی دانشگاه کالج لندن اظهار داشت که گریه کردن انسان به عنوان ماهیت ارتباطی منحصر به فرد انسان به وی برای انجام این تحقیقات الهام بخشیده است. وی اظهار داشت: انسانها به علل مختلفی گریه می کنند، اما گریه کردن برای علل احساسی و گریه کردن در واکنش به تجارب زیبایی شناسی مختص انسان است. گریه کردن بیشتر با احساس غم و داغدیدگی همراه است و در اشکال هنری اشک را به موسیقی ، ادبیات و شعر نسبت داده اند. این محقق یادآور شد: افرادی که با دیدن یک اثر هنری، مجسمه و یا ساختمانهای دوست داشتنی اشک می ریزند بسیار معدود هستند اما اشک ریختن از سر شوق نیز احساسی است که در مدت زمان کوتاهی نسبت به گریه کردن در سایر شرایط دوام می آورد. تریمبل ابراز امیدواری کرد که کار وی عده ای بسیاری از انسانها به ویژه مردان را از اکراه برای اشک ریختن یا دیده شده هنگام گریه کردن و اشک ریختن رهایی بخشد. گریه کردن پاسخ طبیعی نه تنها به رنج بلکه به احساس محبت نسبت به دیگران است. نویسنده کتاب چرا انسانها گریه می کنند در ادامه اظهار داشته است که ما نباید از احساسات خود به ویژه احساسات مرتبط با محبت بترسیم، چرا که توانایی ما برای احساس همدردی و گریه بنیاد اخلاق و فرهنگی است که کاملا در انحصار انسان است. تریمبل با ارزیابی این پدیده از منظر عصب شناسی اظهار داشت که گریه کردن در یک دوره خاص تکاملی به عنوان یک نقطه عطف در انسان پدیده آمده است. وی اعتقاد دارد که ظهور گریه احساسی به توجه به وجدان و پیشرفت یک نظریه از ذهن است، این امر زمانی پدید آمده که انسان به این درک رسیده که سایر همتایانش نیز موجوداتی خودآگاه هستند.

مصرف عصاره میوه ها و سبزیجات، تعداد روزهای سرماخوردگی را کاهش می دهد. محققان دانشگاه پزشکی برلین نوعی مکمل غذایی ویژه، از عصاره آب میوه ها و سبزیجات مختلف تهیه کردند که تعداد روزهای سرماخوردگی را به میزان قابل ملاحظه ای کاهش می دهد. نتایج این مطالعه در نشریه تغذیه انگلیس به چاپ رسید. این تحقیق بر کاهش قابل توجه در مصرف داروهای سرماخوردگی و هزینه های درمان این بیماری شایع تاکید دارد. برای انجام این پژوهش ۵۰۰ کارمند به مدت ۸ ماه مورد بررسی قرار گرفتند. به نیمی از این افراد عصاره میوه و سبزیجات داده شد و نیم دیگر به عنوان گروه کنترل در نظر گرفته شدند. بعد از تنها ۲ ماه نتایج قابل توجهی به دست آمد.تعداد دفعات سرماخوردگی در ۲ گروه یکسان بود، اما شدت این بیماری در گروهی که عصاره میوه و سبزیجات مصرف کرده بودند، بسیار خفیف تر و علایم سرماخوردگی نیز در این گروه ۲۰ درصد کمتر گزارش شد. استفاده از مخلوط آب میوه ها و سبزیجات متنوع یک روش موثر در کاهش شیوع سرماخوردگی و تسکین علایم این بیماری به شمار می رود.

با چه نوشیدنی داروها را باید خورد؟ دکتر مجتبی خزائی درباره تداخل غذا با دارو گفت: داروها برای درمان و مراقبت از سلامتی بیماران است، در صورتی که صحیح مصرف شوند مؤثر خواهند بود. وی ادامه داد: نحوه تغذیه و نحوه زندگی کردن بسیاری از اوقات باعث تغییر اثر دارو در بدن می‌شود. پس بهتر است توجه داشته باشیم که بسیاری از آشامیدنی‌ها، الکل، کافئین و سیگار ممکن است با داروها تداخل داشته باشند. این تداخلات به صورت کاهش اثر دارو یا ایجاد عوارض جانبی نمایان می‌شود همچنین فاکتورهای شخصی مانند سن، وزن، جنس و مقدار مصرف در بروز تداخلات بسیار مهم است. دکتر خزائی افزود: مصرف داروهای کاهش دهنده فشار خون به همراه ترکیبات شیرین بیان به عنوان مثال قرص رگلیسن یا سایر ترکیبات، نوشابه‌های الکلی، موز، شکلات، پنیر، انجیر، جگر، ماهی، ترشی، آناناس، مخمر و مالت ممکن است سبب کاهش اثر داروی کاهش‌ دهنده فشار خون و متناوب با آن افزایش فشار خون شود. البته مصرف یکبار در روز ترکیبات شیرین‌ بیان مشکلی را ایجاد نخواهد کرد. وی اظهار کرد: مصرف همزمان شیر با غذا‌های قلیایی موجب از بین رفتن لایه EC و بی اثر شدن دارو می‌شود همچنین مصرف استامینوفن با کربوهیدرات‌هایی مانند بیسکویت، خرما و مربا ایجاد کمپلکسی می‌کند که ممکن است میزان جذب(نه مقدار داروی جذب شده) به تأخیر افتد اما بالعکس مصرف این دارو همراه کافئین اثر دارو را بیشتر می‌کند. دکتر خزائی اضافه کرد: همچنین مصرف همزمان غذاهای سرشار از پروتئین و کالری اثر دارو را افزایش می‌دهد و بالعکس مصرف همزمان کلسیم با فیبرهای غلات، سبوس، حبوبات و اگزالات ریواس و اسفناج جذب کلسیم را کاهش می‌دهد. وی تأکید کرد: مصرف همزمان گلی‌کوزید‌های قلبی با شیر و لبنیات یا غذاهای حاوی کلسیم ممکن است اریتمی ایجاد کنند. وی عنوان کرد: گلیکوریس شیرین‌ بیان هیپوکالمی را القا کرده و موجب مسمومیت با دیگوکسین می‌شود. کربو‌هیدرات زیاد موجب کاهش جذب دارو می‌شود. وی خاطر‌نشان کرد: مصرف ۳- ۴ فنجان چای یا قهوه ممکن است اثر دگزامتازون را افزایش دهد و بالعکس مصرف فروس سولفات همراه با چای و قهوه، حبوبات، تخم مرغ و لبنیات ممکن است سبب ایجاد کمپلکس نامحلول شده و در جذب دارو اختلال ایجاد کند. همچنین مصرف آب میوه و یا مایعات اسیدی ممکن است تجزیه داروی اریترومایسین را تسهیل کند. دکتر خزائی بیان کرد: مصرف گریزوفولوین با غذاهای چرب جذب دارو را افزایش می‌دهد. در مورد داروی انسولین، وعده‌های صرف غذا باید مشخص باشد (مثلا ۳ بار در روز ) در این صورت هیچ وعده‌ای نباید حذف شود در ضمن از صرف شیرینی‌جات و نیز نوشابه‌های حاوی کافئین پرهیز شود. وی گفت: استفاده از لوودوپا همراه لوبیا، جگر گاو و مخمر ممکن است، اثربخشی دارو را کاهش دهد. برای جلوگیری از مسمومیت با داروی لیتیوم کربنات، مصرف آب و نمک ضروری است. مصرف فنوتیازین با قهوه و چای زیاد جذب دارو را افزایش داده و درباره کینیدین؛ مصرف به همراه آنتی‌اسیدها و غذاهای قلیایی ممکن است دفع دارو را کاهش دهد. وی ادامه داد: سبزیجات برگدار سبز مانند کاهو، اسفناج، کلم، شلغم و سویا، اثر داروی وارفارین را کاهش می‌دهند، بستنی جذب وارفارین را کم می‌کند و پیاز سرخ شده فعالیت آن را افزایش می‌بخشد. اما مصرف داروهای ضد آسم مانند تئوفیلین و سودوافدرین به همراه گوشت قرمز کباب شده باعث کاهش اثر این داروها می‌شود. وی افزود: مصرف داروی کینیدین همراه با آب مرکبات باعث افزایش طول اثر دارو می‌شود همچنین مصرف بیش از حد آب میوه موجب کاهش اسیدیته ادرار گشته و از دفع سریع یا نرمال داروهای اسیدی در کلیه خودداری کرده و باعث افزایش غلظت دارو در خون و متناوب با آن افزایش عوارض جانبی دارو می‌شود. دکتر خزائی تأکید کرد: مصرف همزمان داروهای آرام بخش و خواب آور با نوشابه‌های الکلی باعث افزایش اثر تضعیف‌کنندگی سیستم اعصاب و ایجاد علائمی مانند خواب ‌آوری، کما و مرگ می‌شود همچنین مصرف همزمان دارو با مایعات داغ باعث از بین رفتن دارو و کاهش اثر دارو خواهد شد. وی درباره تداخلات دارو با غذا بیان کرد: نوع دیگری از تداخلات دارویی، اثر داروها بر ارزش مواد غذایی است که به تداخل دارو با غذا موسوم است. به عنوان مثال مصرف همزمان داروهای ضدبارداری با مواد غذایی حاوی ویتامین B، باعث کاهش جذب این ویتامین می‌شود و خانم‌های مصرف‌کننده این داروها اغلب کمبود ویتامین B6 و B9 را دارند و توصیه می‌شود از منابع ویتامین B مانند جگر، سبزی‌ها با رنگ سبز تیره مانند اسفناج و گل کلم استفاده کنند. این متخصص مغز و اعصاب افزود: مصرف همزمان فنی توئین یا ویتامین D3 باعث افزایش سرعت تخریب این ویتامین گشته که با مصرف مقادیر زیادی شیر با جگر این کمبود جبران خواهد گشت. در ضمن داروهای شیمی درمانی باعث از بین رفتن اشتها، ایجاد تهوع و استفراغ و تغییر حس چشایی و بطور کلی باعث سوءتغذیه می شوند. وی درباره امکان بروز تداخلات داروهای بدون نسخه(OTC) با غذا، گفت: تمام تداخلات دارویی صرفا مربوط به تداخلات داروهای نسخه‌ای(RX) و غذا نیست، داروهای بدون نسخه (OTC) اصولاً خطرناک‌تر بوده چرا که این داروها بدون توجه به تداخلات همراه غذا مصرف می‌شوند. دکتر خزائی ادامه داد: به عنوان مثال مصرف آسپرین باعث کمبود ویتامین C می‌شود، بنابراین بهتر است این دارو همراه با آب میوه مصرف شود. مصرف داروهای مدر باعث دفع آب از بدن شده که همراه با دفع آب پتاسیم نیز دفع می‌شود. برای جلوگیری از کاهش پتاسیم بهتر است از مواد غذایی مانند گوجه فرنگی، پرتقال، آلو خشک، سیب زمینی و کشمش استفاده شود بجز اسپرینولاکتون که داروی مدر با حفظ پتاسیم خون است. وی درباره استفاده از آنتی‌اسیدها اظهار کرد: این دارو‌ها باعث کاهش جذب فسفر موجود در غذا و سبب کاهش غلظت فسفر یا هیپوفسفوتمیا می‌شود که شامل علائمی مانند ضعف، خستگی، بی اشتهایی و کمردرد است. بنابراین بیمارانی که آنتی‌اسید مصرف می‌کنند باید مقادیر زیادی از ترکیبات حاوی فسفر مصرف کنند چرا که گوشت قرمز حاوی فسفر زیادی است.

 البته سیاهچاله از زیر بته وسط فضا و زمان پیدایش نمی‌شود! ستاره‌ای که تحت تأثیر جاذبه یک سیاهچاله قرار دارد، پیش‌تر از اینکه سیاهچاله تشکیل شود (یعنی وقتی سیاهچاله ستاره‌ای زنده و نورافشان بوده) یا بهتر است بگوییم از قدیم در کنار او بوده و با هم منظومه‌ای تشکیل داده بودند. اگر عمر ستاره‌ای سرآید و به اندازه کافی سنگین باشد، می‌تواند به سیاهچاله تبدیل شود. در این وضعیت منظومه دو ستاره‌ای تبدیل به منظومه‌ای ستاره-سیاهچاله می‌شود. اگر فاصله این دو ستاره از یکدیگر زیاد باشد، برای ستاره دوم فرق چندانی نخواهد کرد چه بلایی سر دوست قدیمی‌اش آمده؛ زیرا گرانش سیاهچاله از فاصله دور تفاوتی با ستاره پیشین ندارد (درنهايت ممکن است اندکی کمتر یا بیشتر باشد)؛ ولی اگر فاصله آن دو کم باشد، میزان گرانش واردشده از سیاهچاله به نقاط مختلف ستاره دیگر به شدت تفاوت خواهد داشت. به این پدیده که در نزدیکی سیاهچاله‌ها رخ می‌دهد اثر جزر و مدی می‌گویند و مقدار آن در نزدیکی سیاهچاله به قدری زیاد است که  باعث متلاشی‌شدن آن جسم می‌شود. در این حالت سیاهچاله ستاره همراهش را با ولع خواهد بلعید. اگر به سایت مجله دانستنیها مراجعه کنید، یک تصویر متحرک از بلعیده‌شدن ستاره همراه توسط سیاهچاله خواهید دید که به کمک مدل‌‌های رایانه‌ای تهیه شده است. این مدل بر اساس رفتار سیاهچاله‌ای عظیم در مرکز کهکشان راه شیری که مشغول بلعیدن ابری از گاز است، تهیه شده. انتظار می‌رود این سیاهچاله طی یک سال تمام این ابر را به درون خود بکشد و ببلعد.